Eric Herni is eigenaar bij Boekhandel Eric Herni (The Read Shop Almere-Haven) . Elke editie van KBM publiceren we een column van zijn hand.
Een schichtig kijkende jongen van een jaar of achttien komt de winkel binnen. Hij kijkt naar de toonbank en vervolgens neemt hij de rest van de winkel in zich op. Het lijkt alsof hij kijkt of er nog meer medewerkers in de winkel aanwezig zijn. Bij mij gaan meteen alarmbellen af. De jongen loopt rechtsaf naar de jeugdboeken. Hij pakt een prentenboek van tafel en bladert er met zijn handen doorheen terwijl zijn ogen op de toonbank zijn gericht.
Ik knik hem overdreven vriendelijk toe.
Meteen slaat hij zijn ogen neer en schrikt als hij ziet dat hij het prentenboek ‘De prins zonder billen’ in zijn handen heeft. Direct klapt hij het dicht en legt het terug op tafel. Hij loopt door naar de tijdschriftenwand. Het is net alsof hij op zoek is naar een bepaald week- of maandblad. Om de paar tellen kijkt hij echter even achterom om te zien of ik nog op hem let. Mijn collega is inmiddels ook in de winkel en hij schrikt als ze plotseling naast hem staat om een deel van de wand op te ruimen.
Hij loopt meteen naar de boekentafels en het is duidelijk dat hij geen idee heeft wat hij met een boek moet doen. Twee keer doet hij een poging om er eentje te pakken maar beide keren stopt hij midden in zijn beweging. Ondertussen kijkt hij onophoudelijk naar de toonbank en let hij ook goed op wat mijn collega aan het doen is.
Er komen een aantal klanten de winkel in.
Ook daar schrikt hij een beetje van. Nog meer mensen om in de gaten te houden. Hij pakt zijn telefoon en begint driftig te typen. Direct zit hij in zijn eigen wereldje en vergeet hij alles om zich heen. Het lijkt alsof hij zijn telefoon alleen heeft gepakt om een beetje tijd voor zichzelf te winnen. Na een tijdje kijkt hij weer om zich heen en ziet dat een aantal klanten alweer vertrokken zijn.
Nu loopt hij weer naar de tijdschriftenwand. Hij staat bij de opinietijdschriften en lijkt met name interesse te hebben in het pakket Panorama en Nieuwe Revu. Hij kijkt nog één keer achterom of ik nog steeds bij de kassa sta en pakt dan razendsnel een ander tijdschrift uit het rek. Hij rolt het zo goed en kwaad als het kan een beetje op. Het is een dik tijdschrift, dus dat is nog niet eens zo heel makkelijk.
Terwijl hij wegloopt van de wand met tijdschriften kijkt hij nog even vlug waar mijn collega staat. Blijkbaar op veilige afstand, want hij loopt nu in een rechte lijn naar de toonbank. Zonder mij aan te kijken legt hij het blad op de toonbank. “Is het cadeautje of voor jezelf?”, vraag ik hem. Hij schrikt van de vraag. “Geen cadeautje”, zegt hij zachtjes. Ik scan het tijdschrift en reken met hem af. Hij grist de Playboy van de toonbank en loopt zo snel hij kan de winkel weer uit.
“Veel plezier”, roept mijn collega hem na.
