Als ik de telefoon opneem, vraagt een man of wij een half uur langer kunnen openblijven. Hij heeft pakketjes van Bol en MS Mode bij ons liggen maar is niet in staat ze op te halen binnen de openingstijden van onze winkel.
Wij krijgen dit soort verzoekjes wel vaker en ik verbaas mij nergens meer om.
Ik vertel dat wij na sluitingstijd naar huis gaan. In plaats dat ik een half uur langer moet openblijven, is het mijns inziens veel logischer als hij een half uur eerder stopt op zijn werk. Of op zijn vrije dag het pakket komt ophalen. Eventueel een familielid of een vriendelijke buur vragen om hem uit de brand te helpen.
“U bent toch een postkantoor?”, sputtert de man tegen. ‘Dan moet je eigenlijk tot een uur of acht ’s avonds open zijn.”
Ik vertel hem dat postkantoren iets zijn van voor zijn geboorte. Wij zijn een boekwinkel waarbij binnen onze openingstijden ook pakketten kunnen worden verzonden of opgehaald.
“Waarom staat er in je winkel dan een balie met een heel groot bord van PostNL?”
Boven onze wenskaartenmolens hangt een nog veel groter bord van Hallmark en toch denkt niemand dat wij een kaartenwinkel zijn. Ik zeg tegen de man dat hij best wel eerder naar huis kan als hij zoveel tijd heeft om te bellen.
“Een beetje service zou wel lekker zijn”, bromt hij door zijn telefoon.
“Dus jij vindt dat een stenen boekwinkel langer moet openblijven, speciaal voor al die mensen die hun spullen online kopen en nooit naar een echte winkel gaan?” Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. Ik vertel dat Bol van Albert Heijn is en dat die tot negen uur ’s avonds open zijn. MS Mode zit in Almere-Centrum en daar kan je tot 18:00 uur terecht. “Dicht bij je werk zal ook wel een winkel zijn met een postbalie. Dan laat je het daar toch bezorgen?”
Het blijkt geen goed advies. Hij wil in zijn lunchpauze niet een pakketje ophalen. Dan moet hij eten. Net als ik dat wil als ik na sluitingstijd naar huis ga.
“Kan je het dan misschien bij mij thuis bezorgen en die pakketjes in de papierbak gooien? Ik woon maar een kwartiertje van jullie winkel vandaan.”
Ik moet er bijna om lachen, maar ben in eerste instantie best wel onder de indruk van de brutaliteit. “Je kan ook een paar euro extra betalen en het ’s avonds laten bezorgen”, zeg ik uiteindelijk. Bol heeft die optie en je kan – nogmaals – ook aangeven dat je het bij Albert Heijn wil ophalen.”
“Dit helpt allemaal niet”, zegt hij boos.
“Als je wil klagen moet je bij Bol en MS Mode zijn. Je spreekt nu met de boekwinkel.”
Ik wil ook nog zeggen dat het opvallend is dat het retourneren van al die pakketten wél altijd blijkt te lukken binnen onze openingstijden.
De man verbreekt echter de verbinding.
Ik betwijfel of hij eerder naar huis gaat om die pakketjes op te halen.
