“Goedemorgen meneer, ik wil graag dit pakket van vijf kilo versturen naar mijn zus in Denver, Colorado. Ze woont daar inmiddels vier jaar, maar wil nu eindelijk weer eens Nederlandse hagelslag en pindakaas op brood. Wat ze daar in de supermarkt hebben liggen, is volgens haar niet te eten.” Een man staat bij de PostNL-balie met een vrij grote doos in zijn handen. “Denver, Colorado,” herhaalt hij de bestemming nogmaals. “Amerika!”
Ik vertel hem dat pakketten naar Amerika niet meer rechtstreeks via PostNL verzonden kunnen worden. “U moet het pakket online aanmelden, de douaneformulieren invullen en het dan ook meteen betalen. Vervolgens krijgt u alle formulieren die nodig zijn op uw computer te zien, om uit te printen en op het pakket te plakken. Of u kiest voor een barcode, en dan scannen wij die en printen formulieren voor u uit met onze zegelprinter. ”De man kijkt mij aan alsof hij het in Colorado hoort donderen.“Waar slaat dat nou weer op?” zegt hij uiteindelijk.
“Dat zijn geen regels van PostNL, meneer. Dat zijn de eisen van de Amerikaanse overheid. Ze willen van tevoren weten wat het land binnenkomt.” “Het is toch om helemaal gek van te worden,” zucht de man. “Die Trump is zo gek als een deur. Daar gaat de wereld niet beter van worden, die losgeslagen gek met zijn oranje haar.”
‘´’Het gaat verdorie om pindakaas en hagelslag! Is Trump bang dat ze daarmee zijn golfbaan gaan opblazen?’
Ik kan een lach niet onderdrukken, maar leg uit dat dit nog geen twee jaar geleden is bedacht door de Amerikaanse overheid. Joe Biden was toen nog president van Amerika. Hij zal het vast niet zelf hebben bedacht, maar heeft er wel zijn handtekening onder gezet.
“Het is gewoon een mafkees, die Trump,” gaat de man verder. “Net als die Tesla-vent. Die eikel uit Zuid-Afrika, die miljoenen mensen op straat schopt. Niemand geeft ze tegengas en ze komen overal mee weg.” Hij wordt zichtbaar bozer en bozer. “Het gaat verdorie om pindakaas en hagelslag! Is Trump bang dat ze daarmee zijn golfbaan gaan opblazen?”
Heel voorzichtig leg ik nogmaals uit dat het niets met Trump te maken heeft en dat het ook niet specifiek om dit pakket naar Denver gaat. Ze vertrouwen de verzender niet op zijn mooie blauwe ogen. Trump zou het zeker bedacht kunnen hebben, maar hier heeft hij weinig mee te maken.
“Al die criminelen vrijlaten van de bestorming van het Capitool en vervolgens moeilijk doen om een paar pakken hagelslag voor mijn zus. Het is onvoorstelbaar.” Ik heb het inmiddels opgegeven en geef de man een folder waarin de regels staan voor het versturen van post naar Amerika. “Alles wijst zichzelf,” zeg ik er gemakshalve maar bij.
“Iedereen is bang voor die Trump, maar het is gewoon een loser. Niemand heeft het lef om hem een weerwoord te geven.”“Dan stuurt u hem toch gewoon een brief,” geef ik als welgemeend advies. “Dan legt u het even uit.” Hij kijkt mij aan alsof ik gek ben, pakt de doos van de weegschaal en loopt mopperend de winkel uit.
